Bhagavad Gita: Chapter 14, Verse 17

ஸத்¹த்வாத்¹ஸந்ஜாயதே¹ ஞானம் ரஜஸோ லோப⁴ ஏவ ச¹ |

ப்¹ரமாத³மோஹௌ த¹மஸோ ப⁴வதோ¹‌ஞ்ஞானமேவ ச¹ ||17||

ஸத்வாத்--—நன்மையின் முறையிலிருந்து; ஸஞ்ஜாயதே--—எழுகிறது; ஞானம்—--அறிவு; ரஜஸஹ--—ஆர்வத்தின் முறையிலிருந்து; லோபஹ----பேராசை; ஏவ--—உண்மையில்; ச--—மற்றும்; ப்ரமாத--—அக்கறையின்மை; மோஹௌ--—மாயை;-தமஸஹ--—அறியாமையின் முறையிலிருந்து; பவதஹ—--எழுகிறது; அஞ்ஞானம்—--மடமை; ஏவ—--உண்மையில்; ச---மற்றும்

Translation

BG 14.17: நல்வழியில் இருந்து அறிவும், உணர்ச்சி முறையில் பேராசையும், அறியாமையிலிருந்து அலட்சியமும் மாயையும் உருவாகின்றன.

Commentary

மூன்று முறைகளில் (குணங்களில்) இருந்து வரும் பலன்களில் உள்ள மாறுபாட்டைக் குறிப்பிட்டு, ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இப்போது அதற்கான காரணத்தைக் கூறுகிறார். நன்மை முறை ஞானத்தை அளிக்கிறது, இது சரி மற்றும் தவறுக்கு இடையில் பாகுபாடு காட்டும் திறனை வழங்குகிறது. இது புலன்களின் ஆசைகளை அமைதிப்படுத்துகிறது. மகிழ்ச்சி மற்றும் மனநிறைவின் உணர்வை ஒரே நேரத்தில் உணர்வை உருவாக்குகிறது. அதன் செல்வாக்கு பெற்ற மக்கள் அறிவுசார் நோக்கங்கள் மற்றும் நல்லொழுக்கங்களை நோக்கிச் செல்கிறார்கள். இவ்வாறு, நன்மையின் முறை ஞானமான செயல்களை ஊக்குவிக்கிறது. உணர்ச்சி முறை புலன்களைத் தூண்டி, மனதைக் கட்டுப்பாட்டில் இருந்து விலக்கி, அதை லட்சிய ஆசைகளுக்குள் அனுப்புகிறது. ஆன்மாவின் கண்ணோட்டத்தில் பயனற்ற பணம் மற்றும் மகிழ்ச்சியைப் பெறுவதற்கான நோக்கத்திற்காக ஜீவன் அதன் வலையில் சிக்கி கடினமாக உழைக்கத் தொடங்குகிறது. அறியாமை ஜீவனை மந்தம் மற்றும் அறிவின்மையால் மூடுகிறது. அறியாமையால் மூடப்பட்ட ஒரு நபர் தீய மற்றும் இழிவான செயல்களைச் செய்து செயல்களுக்கான கர்ம முடிவுகளை எதிர்கொள்கிறார்.